به استقبالِ غزلِ استادگرامي ام مُحترم شادکام سروده  شده

        
هردم که یادِ قرغه و پغمانت آورم
بر دیده سیلِ اشک  ز هجرانت آورم


ای میهنِ  عزیز نمی دانم از  کُجا
مرهم به داغِ  سینۀ  بریانت آورم


بهرِ علاجِ سینۀ  صد پاره ات  وطن
صلح و صفا به کُلبۀ ویرانت آورم


کاش ای وطن بقیمتِ جانم تُرا دمي
بیرون ازاین کشاکشِ دورانت آورم


لیکن بجانِ دشمنِ بیگانه ات هنوز
صد رستمِ  دیگر  ز سمنگانت آورم


واپس بباغ وگلشن ودشت و دیارِتو
آن  بُلبُلانِ  مستِ  غزلخوانت آورم

 مادر براي بوسیدنِ خاکِ پاي  تو 
جان را بکف گرفته بقربانت آورم


(از دفترِ چکامۀ  شرینِ ( شادکام
«یکدشت لاله چیده بدامانت آورم»


مُرغِ دلِ شکستۀ بیدست و پاي خویش
از لا بلاي  سینه به فرمانت آورم


همراي مسعودي و فروغ و ثنا وطن
پیغامِ صلح  را به گلستانت آورم


فرخاري گرنرفت به همرای من،وطن
راعي دل  شکسته به پُرسانت آورم


بارِدیگر بمثلِ هزاران( ضیاي) تو
تابوتِ( جوهرِ) توبه دامانت آورم


(محمدنعیم( جوهر
13.01.2013
آلمان

 به استقبالِ غزلِ زیباي دوست عزیزم شاعردلها قیوم جان بشیر سروده شده


         میوۀ کمیاب



سالهاشدنقشِ پاي بوریاگُم کــرده ام
مرهمِ داغِ دلِ بی دست وپاگُم کرده ام


در میانِ رنگ بازانِ،دو رنگِ  روزگار
مُدتِ  شد رسم وآیینِ،وفا گُم کرده ام

کودکِ دلبند دل را در هواي گلــرُخ
دوستان هرگزندانم،درکُجاگُم کرده ام


در میانِ  کشتي  بشکستۀ  طوفانِ  غم
ایخدایم یارییم کن ناخداگُم کرده ام


میوۀ کمیاب ،مارادرجهان باشددوچیز
من دُعاگوي دلِ بشکسته هاگُم کرده ام


تاشدم آواره ازگلزارِ میهن دوستان
نالۀ  کبکِ  دریي همنواگُم کرده ام


این دلِ دیوانه رامانندِمجنون بارها
دربیابانِ جنون بیدست وپاگُم کرده ام


بسکه  دامانِ گلورامیفشارد دستِ غم
زآبشارِدیده ام،شورونواگُم کرده ام


زین محبت هاي بیرنگِ جهانِ سُفله گر
آفتابِ  روشنِ، دیرآشنا گُم کرده ام


(گردشعرات رابمژگان روبم ونازم بشیر
من نگویم همچوتوکانِ سخاگُم کرده ام


دردیارِغُربت وآواره گي چون جوهر ات
غوثي وکمیاب وصافي وصفاگُم کرده ام
17.01.2013